selvam

زِ من لبخند می‌بینی ولی جانم پریشان است .

به آیندگان بگو که شبِ ما چقدر شب بود و روز و روزگارِ ما چگونه مُرد و پیکرِ رؤیا باخته‌ی ما در کدام درّه یا پستو پرت شد ، رها شد ، لگد شد.

صحبت کردن

- باید گریه کنم . . نه برای ِتو ، اما برای دوست داشتنت چرا . باید گریه کنم نه برای ِتو ، اما برای ِندیدن ِلبخندت چرا . باید گریه کنم نه برای ِتو ، اما برای ِنگرفتن ِدست‌هات چرا . گریه کنم برای دست‌هات وقتی توی هوای سرد ، بغلم می‌کرد . . گریه کنم برای ِصدات وقتی میگفتی : خودم هواتو دارم ، باید گریه کنم . . اما نه برای تو . برای حسم به تو !'

- دوست داشتن ِآزار دهنده ؟! همان‌جایی است که منتظر پیامش میمانی ؛ همان‌جایی‌ست که : یک نقطه خالی از طرف ِاو ، برایت خوشایند است . . ! - فاطمه‌صبور

گفت: فدایِ سرت! این نشد یکی دیگر ؛ و نمیدانست این که رفت "جان" بود و آدمی را همین یک جان بیش نیست . .

انکارت کردم در جمع ، گریه کردم برایت در خفا.

از خودم می‌گریزم. از خودم که همیشه مایه‌ی آزارِ خودم بوده‌ام ، از خودم که نمی‌دانم چه می‌کنم و چه می‌خواهم.

تمامِ هنر برای ابر بود اما ؛ همه برای باران شعر گفتند.

آزُرده دل از کویِ تو رفتیم و نگفتی ، کی بود؟ کجا رفت ؟ چرا بود و چرا نیست ؟

و درد به استخوان هایمان نفوذ کرده بود ، اما هنوز لبخندی به درازای آسمان بر لب داشتیم.‏

گفت : آنجا که دلت آرام گرفت مقصد توست " وَ من به یادِ آغوش ِ شما افتادم ! - توییتِ‌ متواری !

- و شاید مارا‌ در پس ِاین‌ ‹ دوری › دیداریست .

اغراق نمی‌کند ، غمش بلندای آسمان را گریان می‌کند .

یک وقتهایی فکر میکنم ، یک کتاب ِ قطور باشم با صفحه های خالی و سفید ! آدمها می آیند ، تلاش میکنند برای خواندنم ، اما در همان چند صفحه ی اول خسته میشوند و کنارم میگذارند ! انگار . . "فقط یک کنجکاوی ِ خسته کننده ام ". اما کسی چه میداند ! شاید آخرین صفحه ی این کتاب ، پُر باشد .

فراموش می‌شوی ؛ گویی که هرگز نبوده‌ای مانند مرگ یک پرنده. مانند یک خانه متروکه فراموش می‌شوی مثل عشق یک رهگذر ، فراموش می‌شوی. - محمود درویش.

وقتی با من بودی، حس کردم جمعیتی را یافته‌ام.. مردمم را پیدا کرده بودم، انسان شده بودم.. چشم‌های تو با من خوب بودند، دستِ تو مهربانی داشت.. گفتم: بیا! حرفی دارم.. خندیدی ، خندهٔ تو پر از گُل بود..

هرچه سنم بالاتر می‌رود مِیلم به زندگی کمتر می‌شود. اصلا تمایلی به زندگی کردن داشته‌ام؟ راستش را بخواهید نمی‌دانم.

دست‌ها قشنگن؛ موقع بافتن موی یار موقع دم کردن چایی موقع نواختن ساز موقع پاک کردن اشکِ یه رفیق...

- زندگیه دیگه گاهی خستت می‌کنه خیلی خسته‌ت می‌کنه اونقد که دوس داری ، خودکارتو بذاری لای صفحات زندگیت وُ یه مدت بری سراغ خودت هیچ‌کاری نکنی هیچکیو نبینی با هیچکی حرف نزنی حتی نفسم نکشیاما مشکل اینجاست بعد که برمی‌گردی می‌بینی یه نفر خودکارو از لای کتابِ زندگیت بیرون کشیده و تو هم یادت نمیاد کدوم صفحه بودی گم میشی . . و هیچی توو دنیا بدتر از این نیست که ندونی کجای زندگیتی :)!'

- به قول شایع : خیلی اشتباه کردم ، ولی نه معذرت میخوام ، نه شرمندم !

‌- یه فیلمی که تاحالا ندیدید رو بردارید و شروع کنید ده ثانیه از وسطش ببینید، تصورتون رو راجع به اون سکانس و‌ آدمای توش در ذهنتون نگه دارید . بعد بشینید فیلم رو از اول ببینید ؛ وقتی رسیدید به همون سکانس ، میبینید که چقدر تصوراتتون غلط بوده. تو‌ی زندگی هم همینه ؛ رو یه نگاه نتیجه‌گیری نکنید از ریشه بشناسید آدمهارو . . '' !

- ‏قطع امید کردی ! دَم صبح طلوع آفتاب و نمی‌خوای ببینی ؟ سرخ و زرد آفتاب رو موقع غروب ، دیگه نمی‌خوای ببینی ؟ ماهو دیدی ، ستاره هارو نمیخوای ببینی ؟ شب مهتاب ، اون قرص کامل ماه ، دیگه نمی‌خوای ببینی ؟ چشماتو می‌خوای ببندی ؟ از مزه‌ی یه گیلاس ، می‌خوای بگذری ؟ نگذر ! من رفیقتم ؛ میگم نگذر . .'' - عباس کیارستمی

- دوست داشتن خیلی جالبه بچه ها . . مثلا داری چای دم میکنی ، یهو یادش میوفتی نیشت تا بناگوش باز میشه : )'

آقاهه..چون تلفنشو گذاشته جیب سمت راستش همون سمت ک دستش تو گچه نمیدونم درسته یانه