آدمِ امن زندگی

[Black_wolf]

"ای كاش..
می‌توانستم بگويم؛ 
كه با من چه میكنی.. 
تو جانی در جانم می‌آفرينی..
تو تنها سببی هستی كه به خاطر آن
روزهای بيشتر شب‌های بيشتر
و سهم بيشتری از زندگی میخواهم
تو به من اطمينان میدهی
كه فردايی وجود دارد..."

[Black_wolf]

مهم تر از یه آدم عاشق یه آدم امنه
آدمی که وجودش باعث آرامش خاطرت باشه 
آدمی که وقتی پیششی از واقعی بودنت نترسی 
آدمی که مثل چشاش بهش اعتماد داشته باشی  
و عاشقانه دوست داشته باشه 
به نظرم آدم امن حتی از یه آدم عاشق هم قشنگترع 
چون آدم امن قبلش عاشق هم بوده
خواستم بگم تو آدم امن منی

 

بدون مخاطب

[Black_wolf]

می‌دانی چی باعث شد اینهمه دوستت داشته‌باشم و از فکر کردن به تو دست بر ندارم؟!
تو کودکِ غمگین و سرکوب‌شده‌ی درونم را از زیر آوار آوارگی و بی کسی بیرون کشیده، گرد و خاکش را تکاندی، بغلش گرفتی، تحسینش کردی و دوستش داشتی.
تو زمانی از راه رسیدی که من نیاز داشتم حس کنم برای کسی، بیشتر از هرکسی اهمیت دارم.
تو در موعد زخم‌های عمیق من رسیده‌بودی و برای کودک تنها و ترسیده‌ی درونم، پناه شدی و امنیت دادی و این منطقی‌ترین دلیلی‌ست که برای دوست داشتنت سراغ دارم

 

 

بدون مخاطب

[Black_wolf]

‏زخم‌های آدم محترمه! پشت هر زخمی‌ تاریخ، تاوان، درد و شاید یک تحول بزرگ نهفته‌ست.

ساده نمیشه از زخم‌های شخصی برای آدم‌ها حرف زد. وقتی جسارت گفتن از زخم‌هامون رو برای کسی پیدا می‌کنیم،

یعنی خیلی‌خیلی‌خیلی اون آدم رو‌ عزیز و‌ امن دونستیم، و باور داریم که مراقب جای زخم خواهد بود.

حتی بیشتر از خودمون