مسئله مرگ عزيزي براي كودكان

[Topaz]

مسئله مرگ عزيزي براي كودكان

بين هشت تا يازده سالگي بدترين سني هست كه انسان عزيزي رو از دست بده. در اين سن وحشت كودك به قدري زياد است كه حاضر به قبول اين واقعيت در ذهنش نيست كه او مرده. چون حس ميكنه اگر بپذيره حتما خودش و بقيه هم خواهند مرد.

اولين عكس العمل بعد از مرگ عزيزان باور نكردن است. بعد از آن خشم عميقي است كه به انسان دست ميدهد. و بعد افسردگي و در اخر پذيرفتن واقعيت است.

حتما تا جاي ممكن كنار كودكتون بمونيد و كودكتونو اروم كنيد كه شما هستيد و قرار نيست بميريد. حتما بهش بگيد دكتر رفتين چكاپ كرديد و همه چيز خوبه. بعد در مورد اينده هاي دور باهاش حرف بزنيد. مثلا تو كي ازدواج ميخواي بكني چند تا بچه ميخواي داشته باشي و من توي عروسي بچه ت ميخوام با عروس يا داماد حتما برقصم. و سوم زندگي كودكتون رو با كار خوب و دوستان پر كنيد تا افكار بد كمتر به ذهنش بياد. هر چيزي كه كودك رو مشغول كنه و فكر او رو از مرگ منحرف كنه براي كودك مفيده.
ديدن گريه و غم اطرافيان براي كودك موضوع رو خيلي سختتر و عميق تر ميكنه و بايد مراقب باشيم گريه كردن رو جلوي كودك به حداقل برسونيم.