دیالوگ های ماندگار ؛

[فندق]

واسه اونایی که یهو ساکت میشن، نگران شید.

[فندق]

«در میان این ثانیه‌های پرتنش و ناامید‌ی‌هایی که شماره‌شان از دستم خارج شده، تو امیدِ محضی برایم. کاش بدانی.»

گلاره چگینی / نامه‌ها

[فندق]

این روزها و سالها معلوم نیست چرا اینقدر تند می گذرند و بدتر تباه و تهی میگذرند، حال آنکه در تمام طولشان حس گرفتار کاری بودن داری بی آنکه کاری که کار باشد داشته باشی.

ابراهیم گلستان

[فندق]

صائب تبریزی خیلی درباره ی عید قشنگ گفته:
بس كه بد مي گذرد زندگي اهل جهان       
 مردم از عمر چو سالي گذرد عيد كنند

[فندق]

می‌پرسی در غیابت چه کرده‌ام!؟
غیبتت !؟
تو در من بودی
با چمدانت در پیاده‌روهای ذهنم راه رفته ای.

نزار قبانی

[فندق]

تو را چه ‌کسی اسرافت می‌کند
در حالی که من به ذره ذره تو محتاجم.

جان یوجل

[فندق]

زندگی، ترکم کرده بود؛ زندگی آوردی.

احمد شاملو

[فندق]

گمان می‌کردم آن‌که دوستم دارد،
حتی اگر غرقِ در تاریکی‌ام باشم
دوستم خواهد داشت
حتی اگر پر از زخم‌های روانی باشم
حتی اگر قادر به دوست داشتن خودم نباشم
او با وجود همه‌ی این‌ها دوستم خواهد داشت،
اما نه .. هیچکس خود را به مخاطره نمی‌اندازد
و دستش را داخل چاه نمی‌برد
تاریکی تنها برای ماست.

محمود درویش

[فندق]

دریای بزرگ دور
یا گودال کوچک آب
فرقی نمی‌کند
زلال که باشی
آسمان در توست.

گروس عبدالملکیان

[فندق]

اصولا خیلی چیزای دیگه ای که آدمای دیگه بهش اهمیت نمیدن، برای من اهمیت داره.

[فندق]

در نبودت
به تو مینگرم از دور!
اما
در قالبی دیگر
ماه من

پریا

[فندق]

زمانهایی پیش می آید عزیز دلم
که متقاعد میشوم برای هیچ گونه ارتباط انسانی مناسب نیستم.

فرانتس كافكا

[فندق]

هر آنچه در قلب میگذرد را نمیتوان گفت
برای همین خدا آه،اشک، خواب طولانی، لبخند سرد و لرزش دستان را خلق کرد.

نزار قبانی

[فندق]

به یکدیگر مهر بورزید اما از مهر بند مسازید بگذارید که مهر دریای مواجی باشد در میان دو ساحل روحهای شما جام یکدیگر را پر کنید اما از یک جام منوشید

جبران خلیل جبران

[فندق]

در ازدحام دنیا
اگر انسانی را یافتی
که تو را می‌فهمد رهایش نکن،
چقدر آن‌ها که ما را نمی‌فهمند بی‌شمارند

غسان زغطان

[فندق]

من هرگز نمیگویم در هیچ لحظه ای از این سفرِ دشوار گرفتار ناامیدی نباید شد. من میگویم به امید باز گردیم قبل از اینکه نا امیدی، نابودمان کند.

نادر ابراهیمی

[فندق]

نتیجه اجبارات مذهبی چه بوده است؟ تبدیل نیمی از مردم به انسانهای نادان و نیمی دیگر به انسانهای ریاکار

توماس جفرسون

[فندق]

من ندانم به نگاه تو چه رازی است نهان
که من آن راز توان دیدن و گفتن نتوان

[فندق]

در من بسیاری از چیزها از بین رفتند، که گمان می کردم تا ابد ماندگارند

مارسل پروست

[فندق]

عجیب خسته شده ام نه از صحبت بلکه از فکر آنچه باید تعریف کنم.

سقوط - آلبر کامو

[فندق]

آرام ؟
آرام برای چه باید گرفت؟
وقتی بمیریم خود به خود آرام میگیریم
پیش از آنکه بمیریم که نباید بمیریم!

محمود دولت آبادی

[فندق]

واقعیت این است که همه‌ی ما هیچگاه نمی‌توانیم به همه‌ی خواسته‌های ذهن‌مان دست یابیم، بهتر آن است که به درون خود بازگردیم و با نگاهی مُصلحانه به جای جهان بیرون، دنیای درون را تغییر دهیم، بپذیریم که هسته‌ی تعارض درون خود ما قرار دارد، نه دنیای بیرون، اینگونه می‌توانیم ظرفیت سوگوار بودن را به دست بیاوریم و می‌توانیم بفهمیم که “حسرت” بخشی از زندگی‌ست، “پشیمانی” گریزناپذیر است، به تعویق انداختنِ “سوگ” رنج بیشتری به همراه می‌آورد و در پایان آنکه دنیای درون روانی‌اش را می‌شناسد و می‌داند که چگونه با خودش در صلح باشد، جام جادویی اندوهش را خواهد شکست

عباس ناظری

[فندق]

عهد بستی آنچه بین ماست ابدیست
یادم رفت که بپرسم
آیا عشق را می‌گویی یا رنج را !؟

نزار قبانی

[فندق]

در هیاهوی
این جهان
ای کاش
سنگی بودم
بی خستگی
بی ترس
باقی عمرم را
کف رودخانه
میخوابیدم.

[فندق]

‏«سلاما على من يعرفون معنى الحُب ولا يملكون حبيبا.»
سلام بر کسانی که معنی عشق را می‌دانند ولی محبوبی ندارند.

جبران خليل جبران