دیالوگ های ماندگار ؛

[فندق]

                        ای آزادی پرندگان هیچگاه در قفس لانه نمی‌سازند، می‌دانی چرا؟زیرا که نمی‌خواهند اسارت را برای جوجه های خویش به میراث بگذارند...                   

[فندق]

                        ما در دلتنگی دستی نداشتیم و در فاصله‌ای که داشتیم، هزار دست داشتیمسلام بر تو که حقیقتا دلتنگ توام و سلام بر من برای آن که دلتنگم...                   

[فندق]

                        وطن از آن توست و خنجر هرگز تو را متقاعد نمی‌کند که برای آن ها‌ست...                   

[فندق]

                        ما سال ها اندوه را بر دوش کشیدیم و صبح طلوع نکرد...                   

[فندق]

                        پرسید خود را چگونه ساختی؟گفتم : زخم بر زخم...                   

[فندق]

                        نه دوری که منتظرت باشم و نه نزدیک که به آغوشت کشمنه از آن منی که قلبم تسکین گیرد و نه از تو بی نصیبم که فراموشت کنمتو در میان همه چیزی...                   

[فندق]

                        سلام بر مادرم ، اولین وطن و آخرین تبعیدگاه...                   

[فندق]

                        تو را زن می‌نامم ، تو را همه چیز می‌نامم ...                   

[فندق]

                        سرزمینمان که در حصار است و تپه هایش متلاشی اند ، شمنانی کهن در کمین دارندسرزمین اسیرمان آزاد است در گزینش مرگی شورانگیز و آتشینو سرزمینمان در ش...                   

[فندق]

                        ما محتاج هنریم تا حقیقت هلاکمان نکند.                   

[فندق]

                        هنر اگر چه نان ندارد، اما شراب زندگی‌ست...                   

[فندق]

                        دنیای امروز با عقل جور در نمی‌آید، چرا نقاشی های من باید با عقل جور دربیایند؟                   

[فندق]

                        چهار سال طول کشید تا مثل رافائل نقاشی کنم، اما یک عمر طول کشید تا یاد بگیرم چطور مثل یک بچه نقاشی کنم!                   

[فندق]

                        در این که زن یک اثر هنریست شکی نیستانسان به طور کلی یک اثر هنریست به شرطی کهانسانیت را قدر بداند و نگهش دارد...                   

[فندق]

                        جایی که کلمات ناکام بمانند ، موسیقی سخن می‌گوید.                   

[فندق]

                        هنرمند بدون استعداد هیچ است ، و استعداد بدون تلاش هیچ است.                   

[فندق]

                        عاشق که می‌شوی تمام جهان نشانه معشوقه ات را دارندیک موسیقی زیبا ، یک فنجان قهوه ی تلخ ، یک خیابان خلوت و ساکتبه آسمان که نگاه می‌کنی کبوترانی ...                   

[فندق]

مگذار دیگران نام تو را بدانند …
همین زلال بی‌کران چشمانت
برای پچ پچ هزار ساله آنان کافیست!

[فندق]

گر بدین‌سان زیست باید پست

من چه بی‌شرمم اگر فانوسِ عمرم را به رسوایی نیاویزم

بر بلندِ کاجِ خشکِ کوچه‌ی بن‌بست.

گر بدین‌سان زیست باید پاک

من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمانِ خود، چون کوه

یادگاری جاودانه، بر ترازِ بی‌بقایِ خاک

[فندق]

اندیشیدن

در سکوت

آن که می‌اندیشد

به‌ناچار دَم فرو می‌بندد

اما آنگاه که زمانه

زخم‌خورده و معصوم

به شهادتش طلبد

به هزار زبان سخن خواهد گفت

[فندق]

قصه نیستم که بگویی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا چیزی چنان که بدانی

من درد مشترکم ….
مرا فریاد کن !

[فندق]

من سرگذشتِ یأسم و امید

با سرگذشتِ خویش:

می‌مُردم از عطش،

آبی نبود تا لبِ خشکیده تر کنم

می‌خواستم به نیمه‌شب آتش،

خورشیدِ شعله‌زن به‌درآمد چنان که من

گفتم دو دست را به دو چشمان سپر کنم

با سرگذشتِ خویش

من سرگذشتِ یأس و امیدم…

[mmD]

'ناپلئون‌ میگفت : دنیا‌ پر‌ از‌ تباهی‌ست‌ ، نه‌ بخاطر‌ وجود‌ آدمای‌ بد ؛ بلکه‌ بخاطر سکوت‌ آدمای‌ خوب! -️

[mmD]

میخواستم بِمانَم رَفتم میخواستم بروَم ماندَم نه رفتن مهم بود و  نه ماندن... مهم  من بودم  که نبودم...️

[mmD]

لب پنجره نشسته بود و سیگار می‌کشید، آنقدر غرق خیالاتش بود که یادش رفت که؛ خودش را بیاندازد یا پوکه‌ی سیگارش را...️