دیالوگ های ماندگار ؛

[فندق]

و در آخر،
قول ها فقط یک حرف باقی میمونن!

[فندق]

اینکه واسه یه نفر مُهمید دلیل بر این نمیشه که همیشه براش مهم باشی!
من یه آدمایی رو میشناسم که قبلا واسه دیدنشون خیلی ذوق داشتم ولی الان وقتی میبینمشون راهمُ کج میکنم از یه جا دیگه میرم..!

[فندق]

‏انقدر تمام توانمو گذاشتم پای مخفی کردن غمم، که دیگه چیزی ندارم باهاش با همون غم مبارزه کنم. تو تاریکی دوش‌به‌دوش هم دراز می‌کشیم

[فندق]

می‌خواهم به یادِ من باشی.
اگر تو به یادِ من باشی،
عینِ خیالم نیست که
همه فراموشم کنند.
"هاروکی موراکامی"

[فندق]

تلاش کردن از دعا کردن زودتر جواب میده

[فندق]

آدمهای مغرور دو دسته اند:مغرورِ خوب و مغرورِ بد
مغرورِ خوب هیچ وقت تو هیچ چیز جلو نمیره،اما اگه جلو بری و ازت محبت ببینه چند برابر بهت محبت میکنه.
اما مغرورِ بد هر چه بیشتر بهش محبت کنی و علاقتُ بهش ثابت کنی غرورش پررنگ تر میشه و دست تو دستِ غرور میزاره و باهاش میره و ازت دور میشه و جواب محبت هاتو با سردی میده!
بعضی وقتا باید قبول کنیم برای داشتنِ حالِ خوب باید از دوست داشتن دسته ی دوم دست برداریم،دوست داشتن آدم هایی که غرورشون اولویتشون هست آزار دهندست
و هرچی بیشتر دوستش داشته باشی بیشتر اذیت میشی و ضربه میخوری!
عشق و خوشبختی غرورِ فراموش شده میخواد! دل و جرئت میخاد که دسته دوم ندارن.

[فندق]

کسیو که دلت نمیخواد قیافشو ببینی یا حتی صداشو بشنوی هر روز اطرافته ولی کسی که با تمام وجود میخوایش کیلومتر ها ازت فاصله داره...

[فندق]

میدونی یه جاهایی باید ناراحت بشی؛اما نمیشی.به خودت میگی فلان حرف خیلی سنگین بود چطوری من واکنشی نشون ندادم؟چطوری دهنم و باز نکردم و جوابی نداشتم؟به خاطر اینکه انقدر بدی دیدی ،انقدر عادت کردی به ناراحت بودن ،انقدر حرف شنیدی ،انقدر خرد شدی ،انقدر سرت و انداختی پایین ،که دیگه سِر شدی در مقابلش

[فندق]

گاهی وقتا احساس میکنم من خیلی وقته مُردم و این دنیا جهنم منه
این دنیا و آدماش سزای اشتباهات منه.

[فندق]

تنها کسی که از دستش دادم و الان خیلی بهش نیاز دارم؛ منِ قبل از توعه

[فندق]

من فقط همیشه دلم برات تنگ میشه.
من هیچوقت دست از دوست داشتن تو برنداشتم. حتی برای یک ثانیه.
من هیچوقت دست از خواستن تو برنداشتم.
حتی الانم میخوامت خیلی زیاد.

[فندق]

وقتی خوشحالی، میری با کسی که دوسش داری حرف میزنی،
اما وقتی ناراحتی، میری با کسی که دوستت داره حرف بزنی.
بیچاره اونی که دوستت داره

[فندق]

‏کسایی که برامون آهنگ میفرستن در واقع از طریق اون آهنگها دارن باهامون حرف میزنن.

[فندق]

وقتی یکی میگه خیلی مواظب خودت باش، لباسای گرم بپوش، غذاتو بخوری حتما، من کنارتم، با هم حلش میکنیم توام در جوابش بگو منم دوست دارم

[فندق]

حقیقتا هرچی دور و برمو که نگاه میکنم میبینم یه مشت آدم دلتنگ دورِ هم جمع شدیم

[فندق]

وقتی واقعا طرفتو دوست داشته باشی‌ ، وقتی آرایش نکرده باشه ، وقتی تازه از خواب بیدار شده باشه ، وقتی به خودش نرسیده باشه ، بازم از نظرت زیباترین موجودیه که تو عمرت دیدی.

[فندق]

دیگه نمیتونم بگم "وای این موضوع هیچوقت برام عادی نمیشه" و خوشحال شم، یا ناراحت شم. همه چیز خیلی وقته به پوچی رسیده. همه چیز تو ی خلا گیر کرده، ی خلا پر از بی حسی، پر از مردگی.

[فندق]

‏مهم‌ترین حُسنی که درونگرا بودن داره حرف نزدن درباره مشکلاته،
درسته تنهایی حل کردن مشکلات خیلی سخته،
ولی حداقل بعداً کسی قرار نیست از نقطه ضعفات سواستفاده کنه

[فندق]

«کسی که مولوی را قدری بشناسد، حافظ را قدری بخواند، خیام را گهگاه زیر لب زمزمه کند، و تک‌بیت‌های ناب صائب را دوست بدارد، چنین کسی به درستی زندگی خواهد کرد. کسی که زیبایی نستعلیق شکسته، اندوه مناجات سحری در ماه رمضان، عظمت خوف‌انگیز کاشیکاری‌های اصفهان، و اوج زیبایی طبیعت را در رودبارک احساس کرده باشد، چنین کسی به درستی زندگی خواهد کرد. شاید سخت، شاید دردمندانه، شاید فشار، اما بدون شک به‌درستی زندگی خواهد کرد.»
 

نادر ابراهیمی.

[فندق]

«انسان بدون گریه سنگ می‌شود.»
 

نادر ابراهیمی.

[فندق]

«مطمئن باش هرگز پیش نخواهد آمد که دانسته تو را بیازارم یا به خشم بیاورم. هرگز پیش نخواهد آمد.»
 

از نامه‌های نادر ابراهیمی به همسرش.

[فندق]

«همه آدم‌ها اعتیاد دارند و‌ تمام معتادها در آرزوی یک‌ چیزند: گریز از واقعیت‌.»
 

سنگ، کاغذ، قیچی/آلیس فینی

[فندق]

- وقتی برای وصفش دست به دامن شعر میشی!
«برای چشم تو باید به زندگی جان داد
برای وصف تو باید به شعر میدان داد»

[فندق]

«اگر بدانم خودم چه می‌خواهم، می‌روم دنبالش اما نمی‌دانم. حتی نمی‌دانم نامم از آن کیست. خانه‌ام چرا خانه‌ام نیست و یک دهن‌کجی بزرگ است؟ نمی‌دانم اصلا چرا اینجا باید باشم؟!»
 

سناپور.

[فندق]

«نه آرامشت را به چشمی وابسته کن، نه دستت را به گرمای دستی دلخوش چشم‌ها بسته می‌شوند و دست ها مشت می‌شوند و تو می‌مانی و یک دنیا تنهایی.»
 

فروغ فرخزاد.