دیالوگ های ماندگار ؛

[فندق]

مردم بیشتر از هر چیز از این وحشت دارند که قدمِ تازه‌ای بردارند یا حرفِ تازه‌ای بزنند.

فئودور داستایفسکی

[فندق]

من انتقام جو و کینه ای نیستم؛ اما
حافظه ام در مورد جراحات و تحقیر ها، با وجود بزرگواری ام، بسیار قوی است.

[فندق]

آشنا می‌شوی و عادت می‌کنی؛
تغییر می‌کنند و غریبه می‌شوند.
تغییر می‌کنی و دیگر نه آشنا می‌شوی
و نه عادت می‌کنی؛
با تمام جهان غریبه می‌شوی.

[فندق]

ای دل به سرد مهریِ دوران صبور باش.

[فندق]

نمی‌شود منکر شد که زندگی به هر حال جالب است.

[فندق]

من نمی‌خوام بمیرم، نمی‌خوام تنم بره زیر یه خروار خاک و همین، تهش تجزیه شدن باشه، من عدم مطلق می‌خوام، می‌خوام وجود نداشته باشم، اثری از من نباشه، کسی منو هیچ‌وقت نشناخته باشه، می‌خوام آدم‌ها فردا صبح بیدار شن و هیچ‌وقت منو ندیده باشن،نمی‌خوام بمیرم؛ می‌خوام نباشم.

[فندق]

در سمت درست بایستیم؛ حتی اگر به ضررمان باشد، حتی اگر مسخره‌مان کنند، حتی اگر فقط دو نفر باشیم.

[فندق]

آیا تاکنون این حس را داشته‌ای که داستانت مدت‌ها است به پایان رسیده‌است و بیش از آنچه باید زیسته‌ای و این روزها تنها صفحات خالی را به کتاب زندگی خود اضافه می‌کنی؟

[فندق]

‏و من هربار بعد از شنیدن ،خبر مرگ کسی، از خودم می‌پرسم
که ما چطور از دونستن این حقیقت که ،آدم‌ها می‌میرن،دیوونه نمی‌شیم؟

[فندق]

توی کتاب "سه شنبه ها با موری" نوشته بود:

اگر لازم شد گریه کنم، مفصل اشک می ریزم اما بعد از آن به تمام خوبی هایی که هنوز در زندگی از آنِ من هستند متمرکز می شوم...

[فندق]

زمانی که متوجه شدید بیشترِ مردم، در بدن‌های بزرگسالانه‌ی خود؛ کودکانی هستند که از نظر عاطفی زخمی شده‌اند،

دیگر همه چیز را به خود نمی‌گیرید...

[فندق]

همه‌ آن‌ها یک لحظه‌اند
و تو به تنهایی یک عمر هستی.

[فندق]

درست ترین حالت دوست داشتن؟
- اولویت بودن.

[فندق]

هر کاری میکنم نمی‌تونم مرگو دوست داشته باشم ولی دیگه ازش نمی‌ترسم ؛
وقتی مریض شدم توقع داشتم همه حواسشون فقط به من باشه ولی بعد فهمیدم آدما باید زندگی خودشونو بکنن و اگه شد و دوست داشتن گاهی کنارم باشن، کنارم باشن و بی‌حوصله باشن، کنارم باشن و دعوا کنن، کنارم باشن و شاد باشن، کنارم باشن و زندگی معمولیشونو بکنن، کنارم باشن همینکه گاهی باشن بسه ...
اولین باری که میخواستم خونه اجاره کنم یکم پول قرض کردم موقعی که می‌خواستم پس بدم دوستم نگرفت ، گفت این قرض توئه به نفر بعدی ...
الان دارم فکر میکنم من توی زندگیم چیزی به بعدی‌ها دادم ؟
کاش داده باشم بعد برم ، اونوقت یه گوشه میشینم و از اونجا به آدمها نگاه میکنم ...
نگاه میکنم و گاهی گریه میکنم ، گاهی هم میخندم ...

جهان با من برقص

[فندق]

‏تنها معلم واقعی در زندگی، خود زندگی است. فقط با زندگی کردن می‌توان زندگی را آموخت و هر انسانی خودش باید از آغاز شروع به یادگیری کند.

[فندق]

دوست ندارم آدمایی که باهاشون در ارتباطم با آدمایی که باهاشون در ارتباطم در ارتباط باشن.

[فندق]

سرکشی نکنید. آرام بمانید. آرامش، نشانه‌ی قدرت است. و از طریق آرامش، به قدرت هم میتوان رسید. این، قانون قطب است. پس، آرام بمانید. سکوت و آرامش، انسان را آزاد میکند. حتی در پای چوبه‌ی دار!

کافکا

[فندق]

در این دنیا همه چیز تکراریست
جز نیکی و مهربانی.

[فندق]

نه یار خوب تمام ماجراست، نه خونواده، نه رفیق،، پول تمام ماجراست، پول، مانی.

[فندق]

دیگه زیادی روی پای خودم وایسادم
میخوام یه مدت روی پای یکی بشینم.

[فندق]

یعنی غیرممکنِ که شما با فردی راجب چیزی صحبت کنید و بعدش به خودتون که بیاید می‌گید که چه اشتباهی. معاشرت با آدمیزاد جماعت خریت محسوب می‌شه.

[فندق]

مجبور بودم چون راهی نبود که بخوام ازش برم. یه راه نبود و یه چاه. دوتا چاه بود که باید فقط یه کدومشونو انتخاب میکردم. رو یکیشون نوشته بود سخت و روی اون یکی نوشته بود آسون! مثل همیشه سخت برام جذاب تر بود. سختی آدما رو از هم میپاشونه. من نیاز داشتم که مثل یه قوطی رنگ پاشیده شم روی یه دیواره کثیف که روش پر از جای میخ بود. اونطوری میتونستم تاثیر گذار تر باشم. بزرگ تر باشم و بیشتر به چشم بیام. تا چشم به هم زدم روی دیوار بودم و کل دیوارو یه دست مشکی کرده بودم. فکر میکردم موفق شدم. فکر میکردم بالاخره تاثیر خودمو گذاشتم. حس میکردم قهرمانم و همه چی خوب و قشنگ بود تا اون لحظه که فهمیدم هنوز جای همه‌ی میخا رو دیوار باقی موندن. باختم. باختم ولی یاد گرفتم. یاد گرفتم که هیچکس هیچوقت هیچ چیزی از بردن یاد نمیگیره!

[فندق]

و دردناک تر از همه این است که دیگر نمی‌دانم منتظر چه چیزی هستم.

[فندق]

و نگاهت عزیزم! همان نگاهت در آغوشم گرفت : 

[فندق]

صمیمیت‌های از دست رفته ناراحتم می‌کنن. شاید دلم برای آدم‌ها تنگ نشه ولی برای حسی که اون موقع داشتم چرا. خیلی