بادکنک

[تهمینه]

هرچند بادکنک سمبل جشن و بزم و شادمانیه اما اونقدرها هم که به نظر می‌رسه معصوم و بی‌ضرر نیست. بادکنک برای محیط زیست فقط دردسره و بس. تولید بادکنکِ طبیعی و بدون پلاستیک افسانه‌ای بیش نیست. به‌جز پلاستیک چند جور مواد شیمیایی دیگه در تولید بادکنک به کار می‌ره که همه‌شون آلاینده‌ی آب و خاکند. حالت کش‌سانی بادکنک باعث می‌شه حیوانات به راحتی اون رو ببلعند و همین باعث مرگ و بیماری‌ها مختلف می‌شه.

بادکنک‌های هلیوم، می‌توانند تا ۲۰۰ کیلومتر از محلی که به آسمان فرستاده شدن دور بشند و در جنگل و دریا و رودخانه فرود بیان، جایی که دیگه کنترلی روی جمع‌آوری باقی‌مونده‌های بادکنک نیست.

چه می‌شه کرد؟

بادکنک نخریم و مهمونی‌هامون رو با تزئینات پایداتری مثل کاغذهای رنگیِ مشهور به شرشره برگزار کنیم. ارزش جهانی صنعت بادکنک در سال ۲۰۱۹، ۶۳۶ میلیون دلار بوده و  تا سال ۲۰۲۵ به ۸۷۷ میلیون دلار می‌رسه. تولیدکننده‌ها با محصولات هیجان‌انگیز ما رو به خرید بادکنک‌های بیشتر وسوسه می‌کنن، این ماییم که باید در برابر این وسوسه با صدای بلند بگیم «نه»!

تزئینات جشن‌ها رو می‌شه شراکتی خرید و استفاده کرد.