کودک سنگ صبور

[Topaz]

کودک سنگ صبور

موضوع این پست مربوط به دردو دل کردن با بچه هاست. 

(پاسخ سوالات بسیاری از پدران و مادران)

 

درد و دل به معنی بیرون ریختن احساسات منفیه تا شخص احساس سبکی کنه. 

در صورتیکه تحقیقات نشون داده درد و دل نه تنها باعث ایجاد حس خوب تو اشخاص نمیشه بلکه احساس منفیشون رو تشدید میکنه و مضاف بر این حس منفی رو به سمت مقابل هم انتقال میده. 

متاسفانه همیشه فرهنگ ما به این منوال بوده که چندتا بچه بیاریم، عصای پیری و کوریمون بشه، دور و برمون رو بگیره تا احساس تنهایی نکنیم. 

حالا این وسط ها برای اینکه دلمون سبک بشه پیش بچه مون از همه جا درد و دل میکنیم، از پدرش، از مادرش، خانواده همسرمون، دوستمون، دوره تلخ و سخت بچگیمون.. به خیال خودمون سبک شدیم و باهاش خیلی هم رفیقیم. 

ولی باید بگم درد و دل با بچه مون اشتباه ترین کار ممکنه. 

چون یه حجم زیاد از احساس منفی رو بهش منتقل میکنیم و اون سنگینی این بار رو به دوش میکشه و احساس میکنه باید ما رو نجات بده. مایی که قربانی شرایط بد زندگی بودیم. حالا اگه نتونه چی؟ 

️بچه میمونه با یه احساس گناه و عذاب وجدان وحشتناک، احساس منفی فراوان به اون شخص و افسردگی که باید تا آخر عمر باهاش دست به گریبان باشه. 

 

دوستان عزیز والدین باید منبع قدرت و حمایت برای بچه ها باشند چون این وظیفه رو به عهده گرفتند. ولی در مقابل بچه ها چنین مسئولیتی ندارند. لطفا بیخود و بی جهت نقش آدم های قربانی رو براشون بازی نکنید و بهشون احساس گناه وارد نکنید. اگر از این مساله رنج میبرید با یک مشاور مشورت کنید و به راه حل برسید.